හොඳ කතා ටිකක් මේ පාර පොස්ට් කරන්න හිතුවා. ඉතින් මේ හැම කතාවකින්ම අපේ ජීවිතයට මොකක් හරි එකතු කරගන්න දෙයක් තියනවා. ඒ දේ ඔයාලත් ලබා ගත්තොත් මගේ පරමාර්තය සාර්ථකයි. හොඳ නරක,අඩු පාඩු ඔය යටින් කොටලා යන්න..
ඔන්න ඉතින් එක දුප්පත් කොල්ලෙක් පෝසත් කෙල්ලෙක්ට හිතින් ආදරය කරනවා. ඉතින් දවසක් මෙයා මේක ඒ ගෑනු ළමයාගෙන් ඇහුවා.
එතකොට මේ ගෑනු ළමයට තරහ ගිහින් මෙහෙම අර පිරිමි ළමයට බනින්න ගත්තා." තමුසෙට පිස්සු හැදීගෙන එනවද? තමුසේ මාසෙකට හොයන ගාන මට දවසකට වියදම් කරන්නත් මදි. ඉතින් කොහොමද මම තමුසෙත් එක්ක ජීවත් වෙන්නේ. ප්ලීස්. මට කරදර නොකර ගිහින් තමුන්ට ගැලපෙන කෙනෙක් හොයාගන්නවා."
ඉතින් මේ පිරිමි ළමය මුකුත් කිව්වේ නෑ. නිශ්ශබ්දව හිටිය විතරයි.
ඔන්න ඉතින් මේ දෙන්නා අවුරුදු 6 කට විතර පස්සේ සුපර් මාකට් එකක් ඇතුලෙදි හම්බවෙනවා. දෙන්නට දෙන්නව අඳුරගන්න නම් අමාරු වෙන්නේ නෑ. ඔන්න ඉතින් ගෑනු ළමය කතාව පටන් ගන්නවා.
"මාව මතකයි නේද? ඉතින් දැන් මොකද කරන්නේ. මේ සුපර් මාකට් එකේද දැන් වැඩ?"
පිරිමි ළමයා නිශ්ශබ්දව සිටියි.
"හා හා කමක් නෑ. මේකත් හොඳ ජොබ් එකක් නේ. දන්නවද? මම දැන් බැඳලා ඉන්න මගේ හස්බන්ඩ් ගේ පඩිය ලක්ෂ දෙකයි.එයා වැඩ කරන්නේ ප්‍රයිවට් ෆර්ම් එකක.ආහ්.. අර එන්නේ එයා.."
ඇගේ ස්වාමි පුරුෂයා මෙතැනට පැමිණේ. පැමිණ පිරිමි ළමයා දෙස බලා ...
"ආනේ බොස්. මොකද මේ සුපර් මාකට් එකේ. ෂොපින් කරන්නවත් ආවද?"
ගැහැණු ළමයා ගල් ගැසී බලා සිටියි.ස්වාමි පුරුෂයා නැවත තම භාර්යාව(ගැහැණු ළමයා) දෙස බලා...
"මේ තමා මගේ බොස්, මේ සර් ගාව තමා මම අලුතෙන් ලක්ෂ දෙකක පඩියට වැඩට ගියේ...සර් තාම බැඳලා නෑ. මොකද සර් ඒ දවස් වල ආදරේ කරපු ගෑනු ළමයා සර්ට කැමති වෙලා නෑ. ඒ දවස්වල සර් දුප්පත් නිසා"
මේ ලෝකයේ සාර්ථක වූ කිසිවෙක් උපතින්ම සාර්ථක අය නොවේ ඔවුන් තම උත්සාහය , කැපවීම මත සාර්ථක වූ අයයි. අපටද මේ ලෝකයේ හිමි තැනක් ඇත. අවශ්‍ය වන්නේ අපගේ උත්සාහය හා කැප කිරීමයි.
දිනක් ව්‍යාපාරිකයෙක් තම නිවසේ ව්‍යාපරික කටයුත්තක නියලී සිටින විටක තම පොඩි පුතු ඔහු ලඟට පැමිණෙයි. පැමිණ මෙසේ විමසයි.
"තාත්තේ, ඔයා දවසකට කීයක් හම්බ කරනවද.?"
එවිට පියා තම පුතුට තේරෙන ආකාරයට තම දිනක ආදායම කියයි..
"රුපියල් සීයේ කොළ පහලවක් විතර පුතේ!..."
පුතා..
එහෙනම් මට සීයේ කොළ හතක් විතර දෙන්නකෝ..
පියා
"ඒ මොකටද? අයෙත් මොකක් හරි විකාර සෙල්ලම් බඩුවක් ගන්න නේද? පෙරේදත් එකක් ගෙනත් දුන්නනේ. මම සල්ලි හම්බ කරන්නේ ඔය විකාර වලට වියදම් කරන්න නෙවේ. යනවා යන්න මෙතනින්."
පුංචි පුතු හැඩුම්බර විලාශයෙන් කාමරයට ගියේය. තමා කලේ වරදක් බව වටහා ගත පියා සීයේ කොළ හතක් ද රැගෙන පුතුගේ කාමරයට ගියේය. ගොස් පුතුගේ ඔලුව අතගා "මෙන්න පුතේ සල්ලි. පුතාට කැමති දෙයක් ගන්න " යයි පැවසීය. පුතු මදහසක් පා එම සල්ලි අතට ගත්තේය. ඉන පසු ඇඳේ කොට්ටය ඔසවා එය යට තිබු පොඩිවී ගිය සීයේ නෝට්ටු කිහිපයක් ගත්තේය. රැගෙන එය පියා දුන් මුදලත් සමග තබා පියා වෙත දික්කළේය. එවිට පියා විමතියට පත්ව " අයි පුතේ මට සල්ලි දෙන්නේ?" යයි විමසීය.
"මෙතන තාත්තා දවසකට හම්බ කරන ගාන තියනවා. මේක තියාගන තාත්තා දවසකට ගෙදර නැවතිලා මාත් එක්ක එනවද පාක් එකට ගිහින් සෙල්ලම් කරලා හවස චිත්‍ර පටියකුත් බලලා එන්න?". පියාට කර කියාගත හැකි දෙයක් නොවීය.මුදල් නිසා තමා විසින් කල යුතු වටිනා දේවල් කෙතරම් අතපසු වනවා දැයි ඔහුට වැටහුනේ එවිටය .
"හරි පුතේ. මම මේ සතියෙම පුතත් එක්ක ඉන්නවා ."
පියා එසේ පවසද්දී පුතුගේ මුවට නැගුනු සුරතල් සිනහව තමා මෙතෙක්කල් උපයාගත් ලක්ෂ ගණනටත් වඩා වටිනා බව පියාට වැටහුනේ එවිටයි.
දිනක් එක් පියෙක් හා පුතෙක් නිවසේ සිටි බූරුවාද රැගෙන අසල ගමේ ඇති පොලට යන්න පිටත් වුනා. ඔන්න ඉතින් පුතා බූරුවාගේ පිටේ යනවා, තාත්තා පැත්තකින් බූරුවව අල්ලාගෙන පයින් යනවා. ඔන්න ඔහොම ටිකක් දුර යද්දී මිනිස්සු කියන්න ගත්තා "මහ පුදුම පුතෙක් තමා. අර අසරණ තාත්තව පයින් යවලා පුතා බූරුවාගේ පිටේ යනවා" කියලා. අන්තිමේට මේ කතා අහල බැරිම තැන පුතා බිමට බැහැලා තාත්තව බූරුවාගේ පිටේ නැග්ගුව. ඔන්න අයෙත් ඔහොම ටිකක් දුර යද්දී අයෙ මිනිස්සු කියන්න ගත්ත " මාර තාත්තෙක් තමා. අර පොඩි පුතාව පයින් යවලා තාත්ත හොඳට බූරුවාගේ පිටේ යනවා" කියල .
අයෙත් ඉතින් බැරිම තැන දෙන්නම නැග්ගා බූරුවාගේ පිට උඩට . ඔහොම ටිකක් දුර යද්දී අයෙත් මිනිස්සු කියනවා
"මාර තාත්තෙකුයි පුතෙකුයි. අර වයසක බූරුවට දෙන වදයක්" කියලා. ඉතින් මොනවා කරන්නද? අයෙත් දෙන්නම බූරුවගෙන් බැහැලා දෙන්නම පයින් යන්න ගත්තා.ඔන්න ටික දුරක් යද්දී මිනිස්සු ආයේ කියනවා.
"මහා මෝඩයෝ දෙන්නෙක්. අර බූරුවෙක් ඉඳගෙනත් දෙන්නම පයින් යනවා.පව්!" කියලා. මොනවා කරන්නද? ඔහෝම ඔහොම මග පරක්කු වේවි අන්තිමේට ගිහින් බලනකොට පොලත් ඉවර වෙලා. අන්තිමේට දෙන්නම හිස් අතින්ම අයෙත් එන්න පිටත් උනාලු.
ඔබත් තීරණයක් ගන්න කලින් ඒ ගැන දහස වාරක්‌ හිතන්න. හැබැයි එහෙම තීරණයක් ගත්තට පස්සේ අයෙ කවුරු මොනවා කිව්වත් ඒක වෙනස් කරන්න එපා. මිනිස්සුන්ට අපි මොනවා කරත් එකට කියන්න මොකක් හරි තියනවා. ඒවාට කන්දිදී ඉන්න ගියොත් අපිට අපේ ඉලක්කයට කවදාවත් යන්න නම් හම්බෙන්නේ නෑ. අර තාත්තටයි පුතාටයි වෙච්ච දේ තමා වෙන්නේ.
ලිපියේ හොඳ නරක ඔය යටින් කොටලා යන්නකෝ..
1.ආදරය.....
ඔන්න ඉතින් එක දුප්පත් කොල්ලෙක් පෝසත් කෙල්ලෙක්ට හිතින් ආදරය කරනවා. ඉතින් දවසක් මෙයා මේක ඒ ගෑනු ළමයාගෙන් ඇහුවා.
එතකොට මේ ගෑනු ළමයට තරහ ගිහින් මෙහෙම අර පිරිමි ළමයට බනින්න ගත්තා." තමුසෙට පිස්සු හැදීගෙන එනවද? තමුසේ මාසෙකට හොයන ගාන මට දවසකට වියදම් කරන්නත් මදි. ඉතින් කොහොමද මම තමුසෙත් එක්ක ජීවත් වෙන්නේ. ප්ලීස්. මට කරදර නොකර ගිහින් තමුන්ට ගැලපෙන කෙනෙක් හොයාගන්නවා."
ඉතින් මේ පිරිමි ළමය මුකුත් කිව්වේ නෑ. නිශ්ශබ්දව හිටිය විතරයි.
ඔන්න ඉතින් මේ දෙන්නා අවුරුදු 6 කට විතර පස්සේ සුපර් මාකට් එකක් ඇතුලෙදි හම්බවෙනවා. දෙන්නට දෙන්නව අඳුරගන්න නම් අමාරු වෙන්නේ නෑ. ඔන්න ඉතින් ගෑනු ළමය කතාව පටන් ගන්නවා.
"මාව මතකයි නේද? ඉතින් දැන් මොකද කරන්නේ. මේ සුපර් මාකට් එකේද දැන් වැඩ?"
පිරිමි ළමයා නිශ්ශබ්දව සිටියි.
"හා හා කමක් නෑ. මේකත් හොඳ ජොබ් එකක් නේ. දන්නවද? මම දැන් බැඳලා ඉන්න මගේ හස්බන්ඩ් ගේ පඩිය ලක්ෂ දෙකයි.එයා වැඩ කරන්නේ ප්‍රයිවට් ෆර්ම් එකක.ආහ්.. අර එන්නේ එයා.."
ඇගේ ස්වාමි පුරුෂයා මෙතැනට පැමිණේ. පැමිණ පිරිමි ළමයා දෙස බලා ...
"ආනේ බොස්. මොකද මේ සුපර් මාකට් එකේ. ෂොපින් කරන්නවත් ආවද?"
ගැහැණු ළමයා ගල් ගැසී බලා සිටියි.ස්වාමි පුරුෂයා නැවත තම භාර්යාව(ගැහැණු ළමයා) දෙස බලා...
"මේ තමා මගේ බොස්, මේ සර් ගාව තමා මම අලුතෙන් ලක්ෂ දෙකක පඩියට වැඩට ගියේ...සර් තාම බැඳලා නෑ. මොකද සර් ඒ දවස් වල ආදරේ කරපු ගෑනු ළමයා සර්ට කැමති වෙලා නෑ. ඒ දවස්වල සර් දුප්පත් නිසා"
මේ ලෝකයේ සාර්ථක වූ කිසිවෙක් උපතින්ම සාර්ථක අය නොවේ ඔවුන් තම උත්සාහය , කැපවීම මත සාර්ථක වූ අයයි. අපටද මේ ලෝකයේ හිමි තැනක් ඇත. අවශ්‍ය වන්නේ අපගේ උත්සාහය හා කැප කිරීමයි.
2.තාත්තාගේ බිස්නස්...
දිනක් ව්‍යාපාරිකයෙක් තම නිවසේ ව්‍යාපරික කටයුත්තක නියලී සිටින විටක තම පොඩි පුතු ඔහු ලඟට පැමිණෙයි. පැමිණ මෙසේ විමසයි.
"තාත්තේ, ඔයා දවසකට කීයක් හම්බ කරනවද.?"
එවිට පියා තම පුතුට තේරෙන ආකාරයට තම දිනක ආදායම කියයි..
"රුපියල් සීයේ කොළ පහලවක් විතර පුතේ!..."
පුතා..
එහෙනම් මට සීයේ කොළ හතක් විතර දෙන්නකෝ..
පියා
"ඒ මොකටද? අයෙත් මොකක් හරි විකාර සෙල්ලම් බඩුවක් ගන්න නේද? පෙරේදත් එකක් ගෙනත් දුන්නනේ. මම සල්ලි හම්බ කරන්නේ ඔය විකාර වලට වියදම් කරන්න නෙවේ. යනවා යන්න මෙතනින්."
පුංචි පුතු හැඩුම්බර විලාශයෙන් කාමරයට ගියේය. තමා කලේ වරදක් බව වටහා ගත පියා සීයේ කොළ හතක් ද රැගෙන පුතුගේ කාමරයට ගියේය. ගොස් පුතුගේ ඔලුව අතගා "මෙන්න පුතේ සල්ලි. පුතාට කැමති දෙයක් ගන්න " යයි පැවසීය. පුතු මදහසක් පා එම සල්ලි අතට ගත්තේය. ඉන පසු ඇඳේ කොට්ටය ඔසවා එය යට තිබු පොඩිවී ගිය සීයේ නෝට්ටු කිහිපයක් ගත්තේය. රැගෙන එය පියා දුන් මුදලත් සමග තබා පියා වෙත දික්කළේය. එවිට පියා විමතියට පත්ව " අයි පුතේ මට සල්ලි දෙන්නේ?" යයි විමසීය.
"මෙතන තාත්තා දවසකට හම්බ කරන ගාන තියනවා. මේක තියාගන තාත්තා දවසකට ගෙදර නැවතිලා මාත් එක්ක එනවද පාක් එකට ගිහින් සෙල්ලම් කරලා හවස චිත්‍ර පටියකුත් බලලා එන්න?". පියාට කර කියාගත හැකි දෙයක් නොවීය.මුදල් නිසා තමා විසින් කල යුතු වටිනා දේවල් කෙතරම් අතපසු වනවා දැයි ඔහුට වැටහුනේ එවිටය .
"හරි පුතේ. මම මේ සතියෙම පුතත් එක්ක ඉන්නවා ."
පියා එසේ පවසද්දී පුතුගේ මුවට නැගුනු සුරතල් සිනහව තමා මෙතෙක්කල් උපයාගත් ලක්ෂ ගණනටත් වඩා වටිනා බව පියාට වැටහුනේ එවිටයි.
3. තාත්තයි පුතයි.......
දිනක් එක් පියෙක් හා පුතෙක් නිවසේ සිටි බූරුවාද රැගෙන අසල ගමේ ඇති පොලට යන්න පිටත් වුනා. ඔන්න ඉතින් පුතා බූරුවාගේ පිටේ යනවා, තාත්තා පැත්තකින් බූරුවව අල්ලාගෙන පයින් යනවා. ඔන්න ඔහොම ටිකක් දුර යද්දී මිනිස්සු කියන්න ගත්තා "මහ පුදුම පුතෙක් තමා. අර අසරණ තාත්තව පයින් යවලා පුතා බූරුවාගේ පිටේ යනවා" කියලා. අන්තිමේට මේ කතා අහල බැරිම තැන පුතා බිමට බැහැලා තාත්තව බූරුවාගේ පිටේ නැග්ගුව. ඔන්න අයෙත් ඔහොම ටිකක් දුර යද්දී අයෙ මිනිස්සු කියන්න ගත්ත " මාර තාත්තෙක් තමා. අර පොඩි පුතාව පයින් යවලා තාත්ත හොඳට බූරුවාගේ පිටේ යනවා" කියල .
අයෙත් ඉතින් බැරිම තැන දෙන්නම නැග්ගා බූරුවාගේ පිට උඩට . ඔහොම ටිකක් දුර යද්දී අයෙත් මිනිස්සු කියනවා
"මාර තාත්තෙකුයි පුතෙකුයි. අර වයසක බූරුවට දෙන වදයක්" කියලා. ඉතින් මොනවා කරන්නද? අයෙත් දෙන්නම බූරුවගෙන් බැහැලා දෙන්නම පයින් යන්න ගත්තා.ඔන්න ටික දුරක් යද්දී මිනිස්සු ආයේ කියනවා.
"මහා මෝඩයෝ දෙන්නෙක්. අර බූරුවෙක් ඉඳගෙනත් දෙන්නම පයින් යනවා.පව්!" කියලා. මොනවා කරන්නද? ඔහෝම ඔහොම මග පරක්කු වේවි අන්තිමේට ගිහින් බලනකොට පොලත් ඉවර වෙලා. අන්තිමේට දෙන්නම හිස් අතින්ම අයෙත් එන්න පිටත් උනාලු.
ඔබත් තීරණයක් ගන්න කලින් ඒ ගැන දහස වාරක්‌ හිතන්න. හැබැයි එහෙම තීරණයක් ගත්තට පස්සේ අයෙ කවුරු මොනවා කිව්වත් ඒක වෙනස් කරන්න එපා. මිනිස්සුන්ට අපි මොනවා කරත් එකට කියන්න මොකක් හරි තියනවා. ඒවාට කන්දිදී ඉන්න ගියොත් අපිට අපේ ඉලක්කයට කවදාවත් යන්න නම් හම්බෙන්නේ නෑ. අර තාත්තටයි පුතාටයි වෙච්ච දේ තමා වෙන්නේ.
ලිපියේ හොඳ නරක ඔය යටින් කොටලා යන්නකෝ..
